Nasi debatujący:

komandor porucznik (rezerwy) Aleksander MIRONIUK, doktor nauk wojskowych, nauczyciel akademicki, specjalista w zakresie okrętów podwodnych i komandor doktor Mariusz KONARSKI, specjalista w zakresie lotnictwa morskiego występujący w drużynie „ZA”,
komandor (rezerwy) Ryszard GRUDZIŃSKI, dowódca okrętu podwodnego, starszy specjalista w Inspektoracie Marynarki komandor porucznik (rezerwy) prof. Krzysztof KUBIAK w drużynie „PRZECIW”.

Podczas naszych wydarzeń przekazujemy wiedzę na wysokim poziomie, zachowując jednocześnie formę przystępną dla osób niebędących ekspertami w danej dziedzinie.
Jest to wspaniała inicjatywa – w szczególności z perspektywy młodzieży licealnej, która stoi przed wyborem przyszłej ścieżki zawodowej.
Dodatkowo, kariera w strukturach wojskowych jest wyjątkowo atrakcyjną przez wzgląd na stabilność zatrudnienia oraz szereg korzyści niedostępnych w innych sektorach.

Na debacie pojawi się gość specjalny, radca ds. politycznych pan Gaetan Damberg-Ott, szef wydziału ds. polityczno-wojskowych oraz polityki zagranicznej Ambasady USA 🇺🇸 w Warszawie.

Podczas naszych wydarzeń przewidziany jest czas na zadawanie pytań ekspertom przez publiczność.

Projekcja siły morskiej powinna odgrywać kluczową rolę w ochronie globalnych łańcuchów dostaw w XXI w.

W dobie procesów globalizacji, które budują globalne łańcuchy dostaw, stabilność przepływów morskich staje się przesłanką osiągania bezpieczeństwa państw i dobrobytu społeczeństw. Zakłócenia w przepływie towarów drogą morską (stanowi on nawet 70 procent handlu międzynarodowego) w systemie „wąskich gardeł” mogą mieć destabilizujące skutki dla handlu, a w dalszej kolejności także dla stabilności politycznej państw uzależnionych od importu. W XXI w. projekcja siły morskiej może być zatem gwarancją utrzymania silnych relacji handlowych, które współtworzą globalizację.

Czy od potęgi morskiej uzależnione jest globalne prosperity, a jej projekcja zyskuje charakter strategiczny w ekonomicznym sensie? A jeśli jest tak rzeczywiście, to kto dysponuje zdolnością projekcji siły morskiej do ochrony szlaków handlowych, a kto powinien nadrobić zaległości, aby przeciwdziałać piratom oraz blokadom zakładanym przez państwa lub podmioty zmilitaryzowane (Ormuz, Bab al-Mandab)? Czy jednak, technicznie rzecz biorąc, przepływy morskie da się w ogóle zabezpieczyć w 100 procentach? Być może są także inne, alternatywne i tańsze sposoby ich ochrony. A jeśli, wprost przeciwnie, przyjąć, że sabotowanie handlu morskiego na dużą skalę nie jest możliwe, to mocarstwa, w tym USA, powinny skupić się raczej na rozwoju innych niż morskie zdolności. Co więcej, być może okaże się, że globalne łańcuchy dostaw są względnie bezpieczne i obronią się same, gdyż w dobie narastających współzależności ich przecinanie nie będzie opłacalne dla nikogo.