Wienczysław Kon (6 X 1912 – 15 VII 1983) był absolwentem Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej w Toruniu (promocja 1934). Początkowy przydział – Kadra Floty w Gdyni, następnie oficer wachtowy na „Burzy” i „Iskrze”, później Flotylla Pińska wreszcie funkcja oficera flagowego szefa Kierownictwa Marynarki Wojennej.
W maju 1939 r. przydzielony na ORP Błyskawica wraz z okrętem, w obliczu wybuchu wojny, przechodzi do Wielkiej Brytanii. Bierze udział w pierwszych patrolach bojowych, kampanii norweskiej, ewakuacji wojsk alianckich z Dunkierki, ochronie atlantyckich konwojów.
Skierowany na szkolenia specjalistyczne kończy kursy zwalczania okrętów podwodnych, radiolokacji i systemów łączności. Jako wysokiej klasy specjalista prowadzi zajęcia w Szkole Podchorążych MW.
W 1943 r. obejmuje stanowisko zastępcy dowódcy ORP Piorun. Uczestniczy w osłonie konwojów atlantyckich, działaniach wspierających lądowanie aliantów w Normandii, uczestniczy w bitwach z niszczycielami niemieckimi pod Ouessant i Jersey.
Po zakończeniu działań wojennych delegowany do głównej kwatery wojsk alianckich w Oslo, gdzie jest oficerem łącznikowym ds. polskich przesiedleńców. Następnie w Londynie w Biurze Studiów KMW. W 1946 r. awansowany na stopień komandora podporucznika pełni służbę w Wydziale Marynarki Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia.
Po rozwiązaniu Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie decyduje się na powrót do kraju. Powołany powtórnie do Marynarki Wojennej zostaje kierownikiem katedry łączności w Oficerskiej Szkole Marynarki Wojennej. Na fali czystek stalinowskich zwolniony ze służby. Jako ceniony fachowiec w dziedzinie łączności i technik radarowych znajduje zatrudnienie w Politechnice Gdańskiej oraz Instytucie Morskim. Następnie wiąże się z cywilnym szkolnictwem morskim. Jest organizatorem i dyrektorem Studium Doskonalenia Kadr Oficerskich Państwowej i Wyższej Szkoły Morskiej w Gdyni. Pływa na statkach jako kierownik praktyk, oficer i kapitan, jest ławnikiem Izby Morskiej.