21.10.1945 na internowanych jednostkach ponownie podniesiono biało-czerwone bandery i cała flotylla skierowała się do Gdyni. Spośród 173 internowanych marynarzy okrętów podwodnych, do nowej Polski wróciło 51, w tym tylko 1 oficer. Wszystkie okręty wróciły do czynnej służby. Podwodne stawiacze min „Ryś” i „Żbik” wycofano z eksploatacji w 1955. Najdłużej pozostawał w służbie „Sęp” – banderę opuszczono na nim w 1969. Dawny kuter SG „Batory” wrócił do służby w barwach WOP, później wykorzystywany był do 1969 jako jednostka Ligi Przyjaciół Żołnierza na wodach Zalewu Zegrzyńskiego. Uratowany od złomowania przez ludzi niegdyś związanych z okrętem, przetrwał wbetonowany w nabrzeże portu wojennego na Helu. W 2009 wrócił do Gdyni, odrestaurowany staraniem Muzeum Marynarki Wojennej, stał się ozdobą plenerowej kolekcji. W naszym Muzeum znajduje się wiele eksponatów zachowanych po złomowanych okrętach podwodnych. Ostatnim nabytkiem jest oryginalna bandera ORP „Sęp”, z czasu internowania w Szwecji – dar pana Andrzeja Sadowskiego z USA, syna por. mar. Kazimierza Sadowskiego, służącego na ORP „Żbik”.

„Dar Pomorza” szkolił kadry morskie PMH do 1982, kiedy zmieniony został przez nowy żaglowiec „Dar Młodzieży”.