Kalendarium historyczne
ROZFORMOWANIE 9 FLOTYLLI OBRONY WYBRZEŻA W HELU
Na początku lat 60. XX wieku, w związku z groźnymi kryzysami – berlińskim (1961) i kubańskim (1962) - na żądanie naczelnych władz Układu Warszawskiego, podjęto w PRL decyzję o wzmocnieniu sił zbrojnych . Na potrzeby wojska, w latach 1961-1965, przeznaczono o ponad 60% więcej środków finansowych w stosunku do poprzedniej „pięciolatki”. Efektem tego było m.in. utworzenie w Marynarce Wojennej dwóch flotylli obrony wybrzeża, w Helu i Świnoujściu. Powstanie nowego związku taktycznego - 9. FOW z siedzibą w Helu - powiązano z rozformowaniem Brygady Obrony Wodnego Rejonu Głównej Bazy w Helu.
Do głównych zadań 9. FOW należało: poszukiwanie i niszczenie okrętów podwodnych, min morskich, eskortowanie okrętów, transportowców, obrona przeciwlotnicza rejonów bazowania, obiektów i wojskowych instalacji brzegowych. Obrona portów przed dywersją podwodną. Pełnienie dyżurów ratowniczych w polskiej strefie ratownictwa SAR.
W 1978 patronem Flotylli został kontradmirał Włodzimierz Steyer. W okresie czterdziestu jeden lat istnienia 9 Flotylli Obrony Wybrzeża przez jej jednostki przewinęły się tysiące oficerów, podoficerów, marynarzy i pracowników wojska. Flotylla dowodzona była przez dwunastu etatowych dowódców, ostatnim był kontradmirał Czesław Dyrcz.
Reorganizacja Marynarki Wojennej po przystąpienie Polski do NATO w 1999 r, problemy finansowe skutkowały w latach 2001-2005 wycofaniem ze służby na szeroką skalę starych i nieperspektywicznych okrętów i innego sprzętu. Rozwiązywano kolejne jednostki 9. FOW. Ostatecznie 28 grudnia 2006 nastąpiło oficjalne rozformowanie 9 Flotylli Obrony Wybrzeża. Odtąd w Helu funkcjonuje jedynie punkt bazowania dla jednostek pływających Marynarki Wojennej. Zamknęło to ważny etap w historii Marynarki Wojennej, gdy Hel, od momentu budowy tutaj portu wojennego w 1931 roku, stanowił jedną z podstawowych baz naszych morskich sił zbrojnych.
