Równolegle opracowywano plan taktyczno-fortyfikacyjny oraz projekt stanowisk artyleryjskich. Zlokalizowana na cyplu półwyspu bateria mogła prowadzić ogień zarówno w kierunku otwartego morza jak i Zatoki Puckiej. Każda armata posadowiona była na żelbetowej działobitni w której znajdował się również schron amunicyjny. Po wyładunku w Gdyni, koleją dostarczono je do Helu. Tam improwizowanymi metodami przetransportowane zostały na docelowe miejsca montażu. Bateria nr 31, zwana popularnie „cyplową”, była najsilniejszym elementem obrony polskiego wybrzeża. Dla uhonorowania przedwcześnie zmarłego oficera, który włożył najwięcej wysiłku w jej zorganizowanie, nadano baterii imię kmdr ppor. Heliodora Laskowskiego – kierownika Szefostwa Artylerii i Służby Uzbrojenia KMW.

Bateria im. Heliodora Laskowskiego stanowiła najpoważniejsze zagrożenie dla atakujących polskie wybrzeże jednostek Kriegsmarine, wspierała także polskie oddziały Lądowej Obrony Wybrzeża. Jedna z dwóch zachowanych armat baterii „cyplowej” jest jednym z najcenniejszych eksponatów ekspozycji plenerowej Muzeum Marynarki Wojennej w Gdyni.