Broń podwodną reprezentują torpedy kilku typów – od unikatowej, niemieckiej konstrukcji z przełomu XIX/XX wieku. Jednym z najcenniejszych eksponatów jest francuska mina morska SM 5, używana przez polskie okręty podwodne podczas kampanii wrześniowej. Na identycznej zatonął trałowiec Kriegsmarine „M 85” w październiku 1939 roku.

Wśród broni używanej do zwalczania okrętów podwodnych zwraca uwagę miotacz bomb głębinowych Thornycroft produkcji brytyjskiej. W miotacze tego typu uzbrojony był niszczyciel ORP „Błyskawica”. Drugi egzemplarz do dzisiaj znajduje się na pokładzie okrętu.

Wyjątkowym eksponatem, rangi światowej, jest niemiecka bombotorpeda serii BT (Bomben-Torpedo) 1000 RS. Idea skonstruowania tej ofensywnej lotniczej broni wywodzi się z próby połączenia zalet bomb i torped lotniczych. Jedyną znaną ich wersją wspomaganą silnikiem rakietowym była właśnie BT 1000 RS.

Z okrętów eksploatowanych w latach powojennych pochodzą: broń przeciwlotnicza, miotacze bomb głębinowych, miny typów 08/39 i JAM. Uzbrojenie lotnictwa marynarki wojennej z tego okresu reprezentują działka, kierowane i niekierowane pociski rakietowe. Największym egzemplarzem eksponowanej broni jest przeciwokrętowy pocisk rakietowy P 21 z uzbrojenia korwet typu „Tarantul”. To były przez wiele lat podstawowe okręty uderzeniowe polskiej floty. Wszystkie wycofane zostały już ze służby, a elementy ich wyposażenia zasiliły muzealne zbiory.

Fot. Henryk Nagrodzki (MMW)